|
|
|
|
Oktober 2021 - Gaandeweg 14
Oktober 2021 - Gaandeweg 14
Dankbaar
Vroeger – in de jaren 80 van de vorige eeuw – zong cabaretier Robert Long vaak op televisie en radio. Hij zong over wat hem raakte. Vaak over het leven van mensen die klein gemaakt werden. Hij zong dat dan als een protestlied tegen onrecht. Zoals het lied ‘Dankbaar zijn’, met als refrein:
Dankbaar moet je zijn, nederig en klein.
’t Leven dat is heilig, ook al barst je van de pijn.
Wie leven wil gaat dood en wie sterft krijgt medicijn.
Hij vertolkt hoe wij elkaar of onszelf op de kop kunnen geven: “Niet zeuren! Flink zijn! Dankbaar zijn.”
Als ik dat refrein terug hoor in deze herfsttijd, dan komt psalm 103 in mijn gedachten.
De psalm die in deze tijd op dankdag wordt gelezen in de kerk. In de vertaling van Huub Oosterhuis:
Duren zal de liefde van God
voor allen die zijn woord aanvaarden
en het volbrengen.
Hij roept mij weg uit het graf.
Mijn jeugd herleeft als een arend.
Alle verdrukten doet Hij recht,
oprijzende liefde.
Hij kent ons. Hij vergeet niet
dat wij zijn: stof van de aarde.
Zonsopgang is Hij, vergeving
wijd als het westen en oosten.
Dit deel van deze psalm roept een heel ander gevoel van dankbaar zijn in mij op: een gevoel van ontroering, van hoop, van gekend zijn en geliefd zijn. God geeft ons niet op de kop: “Wees eens een keer dankbaar!” God kent ons, verlangt naar ons. Zijn ogen lichten op als hij aan ons denkt.; zijn armen wijd uitgestrekt om ons in liefde te ontvangen. Hij roept ons weg uit het graf waarmee anderen of wijzelf over ons oordelen. Zijn liefde richt ons op!
Ontroerend toch?
ds. Fokje Wierdsma
| | terug
|
| |
|
|
|
|
28-07-2024
om
10.15 uur
Credokerk.jpg)