|
|
|
|
meditatie januari 2020
meditatie januari 2020
MEDITATIE
Maar ik zeg in mijn hart:
‘Hij alleen mijn God
wat ik nog te leven heb
is in zijn hand.’ Psalm 31,15 en 16
Ja wat zegt uw hart op de grens van 2019 en 2020?
Waar denkt u aan op de grens van het nieuwe jaar?
In psalm 31 komen we een mensenkind tegen, misschien wel koning David, die de balans opmaakt. Hij overziet zijn bestaan en dan. Dan laat hij zijn hart spreken.
Het is met hem misschien wel zoals het met jou u. Uw lichaam laat het afweten. Meer dan je lief is. Je ogen staan flets en je beenderen kraken. Dat benauwt je. Het geeft je een verstikkend gevoel. Je kunt niet functioneren zoals je dat zo graag voluit zou willen. Wat denken uw buren wel niet van u. Wat spookt dat mens nu weer uit? En gelijk hebben ze wel een beetje. Uw weg loopt meer en meer dood. Maar wie zal het zien? Wie ziet uw verlorenheid, eenzaamheid. Wie ziet hoe je dagelijks in het nauw gebracht wordt. Of zien ze het wel, maar praten ze er niet met u over. Mompelen ze over je. Je voelt het en je bemerkt hoe ze zich van je afwenden. Waar valt nog wat van te verwachten. Wat zal je nog zeggen? Wat zul je elkaar nog wensen?
Bij wie kun je nog echt heil en zegen verwachten? Is er een vluchtadres? Waar zal je naar toe vluchten?
Wat zal je zeggen, zonder je eigen vragen en twijfels te overschreeuwen. Wat zeg je als gelovige vandaag tegen jezelf. Wat zeg je tegen elkaar?
Maar ik zeg in mijn hart….
‘Hij alleen mijn God
wat ik nog te leven heb is in zijn hand.’
Op de grens van 2019 en 2020 reik ik u Gods handen aan.
In het Rotterdamse Ikaziaziekenhuis zie je bij binnenkomst naast allerlei looproutes ook deze woorden staan: ‘Mijn tijden zijn in uw hand.’ Hoe je leven ook verder zal gaan. Gods handen omvatten het.
Ik zie dan open beschermende handen. Als een soort van kom. Als een schaal die wordt gedragen. Zo willen Gods handen ook jouw leven dragen.
Wat ik nog te leven heb is in zijn hand. Het is de hand, waarmee God in de kerstnacht het duister openscheurt. De hand waarmee hij zijn volk uitleidt en de zee doorvoert. De hand, waarvan wij ook in 2020 mogen zeggen: hoe diep we ook mogen vallen, welke verloren weg u ook opgaat, welk spook u ook bent voor uzelf of voor uw buren. U valt nooit buiten Gods handen. Nooit buiten het bereik van Gods liefde. Wat je ook te leven hebt, je leeft het in zijn handen. Handen die je als een kom dragen.
Hoe onze levens zullen gaan en hoeveel leven God nog voor mij heeft neergelegd : wie zal het zeggen? Maar de richting geef ik u graag door: Verwacht het van die liefdevolle omvattende handen.
Of laat ik het met de psalmdichter nog sterker zeggen: vlucht naar die handen toe. Zoek daarin uw sterkte en uw kracht. En laat dat dan ook het heil en de zegen zijn, die we elkaar op de drempel van het nieuwe jaar toewensen.
Kies maar voor 2020. Kies de geborgen kom van Gods handen. Van een vriend, van uw Vader.
Zijn handen zijn groot en stevig genoeg. 2020. Ik zeg: Hij alleen mijn God wat ik nog te leven heb is in zijn hand.
Guus Ruijl
| | terug
|
| |
|
|
|
|
20-10-2024
om
10.15 uur
Credokerk.jpg)